Het gezin als hoeksteen van de samenleving is een waardevol ideaal, de realiteit is dat gebroken gezinnen eerder regel zijn dan uitzondering. Het overlijden van een partner wordt door nabestaanden anders ervaren dan de breuk door echtscheiding. Ook de problemen zijn anders, vooral als het om de kinderen gaat. In beide gevallen blijft een van beide ouders alleen achter, en moet verder met de opvoeding en de zorg voor de kinderen.

Een breuk door echtscheiding

In het geval van een breuk door echtscheiding is de problematiek van degene die is verlaten, weer anders dan van degene die heeft besloten er een punt achter te zetten, al is het verdriet in beide gevallen daar. Temidden van verdriet hoor je ook mooie verhalen: “Ik ben altijd op hem blijven wachten, ik geloof nog steeds dat het goed kan komen”. De omgeving zegt dan vaak dat het hoop tegen beter weten in is, maar het laat iets zien van de veerkracht die de liefde soms kan tonen.

Hoe ga je verder?

Sommigen vinden een nieuwe partner maar zien de weg naar een nieuw huwelijk onmogelijk door de onverbreekbaarheid van hun oorspronkelijke huwelijksverbond. Wanneer de kerkelijke rechtbank het oorspronkelijk huwelijk niet nietig verklaart, dat wil zeggen alsof het er nooit geweest was, dan kan de kerk niet anders dan vasthouden aan de onverbreekbaarheid van dit verbond. Het huwelijk is uniek, er is geen tweede mogelijk daarnaast. Zeker, alleen God kan oordelen over het hart van de mens. Maar objectief is er slechts één huwelijk mogelijk voor de kerk. Degenen die een andere weg zijn gegaan, blijven binnen de gemeenschap van de kerk horen, en de kerk moet “dagelijks voor hen bidden, hen aanmoedigen, een barmhartige moeder zijn, hen sterken in geloof en hoop”.

Zie verder:

Familiaris Consortio www.rkdocumenten.nl/index.php?docid=267&id=642

Katholiek Nederland www.katholieknederland.nl/liturgie/huwelijk/index_9796.html