De Nederlandse directeur van het VN-bevolkingsfonds UNFPA ziet het verdwijnen van het traditionele gezin niet als probleem, maar beschouwt het als resultaat van nieuwe sociale waarden en de erkenning van mensenrechten. De Nederlandse directeur van het VN-bevolkingsfonds UNFPA Arie Hoekman ziet het verdwijnen van het traditionele gezin niet als probleem, maar beschouwt het als resultaat van nieuwe sociale waarden en de erkenning van mensenrechten.
Arie Hoekman sprak tijdens een seminar in Mexico dat, aldus de directeur van het bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNFPA), was bedoeld als “antwoord†op de zesde Wereldgezinsdagen die de katholieke Kerk in januari in Mexico-Stad heeft gehouden. Het seminar was georganiseerd door particuliere organisaties en overheidsinstanties.
Mensenrechten
De verdwijning van het traditionele gezin betekent geen crisis, maar is het resultaat van nieuwe sociale waarden en de erkenning van mensenrechten, aldus Arie Hoekman in Mexico. Er is volgens hem geen sprake van een crisis van het gezin, maar van een “verzwakking van de patriarchale structuur†als gevolg van het verdwijnen van de economische basis onder het traditionele gezin. Daarnaast gelden in toenemende mate nieuwe sociale waarden die geconcentreerd zijn op de erkenning van mensenrechten.
Tijdens het seminar ‘Gezinnen in de 21e eeuw’ zei de topfunctionaris dat de verzwakking van het traditionele gezin het gevolg is van de hogere levensverwachting en grotere autonomie van vrouwen. “In de ogen van conservatieve krachten betekenen deze veranderingen dat het gezin in een crisis verkeert.â€
Gezinspolitiek
Het hoofd van de mensenrechtencommissie in Mexico, Emilio Alvarez Icaza, noemde het “absoluut noodzakelijk†dat president Felipe Calderón “te pas en te onpas†benadrukt dat Mexico een seculiere staat is. De toespraak van de Mexicaanse president tijdens de Wereldgezinsdagen afgelopen januari kan niet verkeerd uitgelegd worden. In dit land leven mensen, zoals de katholieke leiders, die zich volgens Icaza “bedreigd†voelen door elk van de zestien door de Nationale Bevolkingsraad (CONAPO) als gezin erkende samenlevingsvormen. Deze mensen beschouwen deze diversiteit “als een vorm van bedrog, aanval of complot tegen het gezin als instituutâ€. In verband hiermee benadrukte het voormalige CONAPO-hoofd Elena Zúñiga dat Calderon zich op regeringsniveau hard moet maken voor deze “echt brede en pluralistische gezinspolitiekâ€.
Principe van secularisme
Het voorstel van de katholieke Kerk slechts één gezinsmodel te erkennen, noemde Emilio Icaza onwerkbaar, omdat de Mexicaanse staat zichzelf verplicht heeft diversiteit in samenlevingsvormen te erkennen. President Calderon had op de kerkelijke bijeenkomst gezegd dat het gebrek aan kansen in het land, de toenemende sociale onrust, het geweld en de groeiende georganiseerde misdaad de gezinswaarden aantasten en niet andersom.
Sociologe Susana Lerner zei zich zorgen te maken over de toenemende invloed van de katholieke Kerk en de “hegemonie†van conservatieve rechtse groepen. Zij noemde het de verantwoordelijkheid en de taak van de academische gemeenschap, democratische en particuliere organisaties te ijveren voor wetgeving en beleid ten gunste van gezinnen die overeenkomt met de sociale en culturele diversiteit van het land en die gebaseerd is op de principes van secularisme, democratie, recht en burgerschap. (KN)
Naschrift van de redactie:
Aan de berichtgeving hierboven wil de redactie van katholiekgezin.nl toch graag iets toevoegen. Zij acht het schrijnend dat een organisatie als de Verenigde Naties, bij monde van de directeur van het VN-bevolkingsfonds, zich zo beperkt en laatdunkend uitlaat over het kerkelijk standpunt. Een Kerk die niet een of ander clubje is, maar die reeds duizenden jaren voor mensen een lichtend baken is geweest.
In eerdere bijdragen op deze site en in de diverse rubrieken staat beschreven hoe de Kerk de waardigheid van de mens, man en vrouw, in hun verscheidenheid en gemeenschappelijkheid, probeert te verdedigen en uit te leggen. In onder andere de Theologie van het Lichaam beschrijft paus Johannes Paulus II op schitterende wijze wie de mens in diepste zin is en welke zijn roeping is. Daarin wordt ook duidelijk welke relatie de mens heeft met God en met elkaar, als man en vrouw. Het gaat de Kerk niet om regels waar krampachtig aan vastgehouden moet worden – bijvoorbeeld dat een gezin alleen kan bestaan uit man, vrouw en eventuele kinderen – het gaat de Kerk erom de mens bij te staan op zijn weg naar het diepste en innerlijke geluk.
Dat er ook talloze mensen een andere mening zijn toegedaan, is een feit. En ook is voor te stellen dat, wie geen grammetje geloof in God meer heeft, zich er wellicht weinig bij kan voorstellen. Het blijft alleszins onbeschaafd en zeker geen internationaal forum als de Verenigde Naties waardig, het gedachtegoed van de Kerk als een misvatting die achterhaald is af te doen, zoals de directeur van het bevolkingsfonds insinueert.
Zie de links voor items over de waardigheid van de mens en het gezin:
Berichtgeving over de zesde Wereldgezinsdagen: