Met Valentijnsdag sluit in een aantal Europese landen de Week van het Huwelijk af, een initiatief dat in 1996 in Engeland is ontstaan. Met Valentijnsdag sluit in een aantal Europese landen de Week van het Huwelijk af, een initiatief dat in 1996 in Engeland is ontstaan.
Aan welke heilige we Valentijnsdag nou precies te danken hebben, is eigenlijk niet helemaal duidelijk. In ieder geval is het al heel lang gebruikelijk dat geliefden elkaar op deze dag een Valentijnskaart sturen. Volgens columnist Jeff Fountain op een Engelse site, zou het wel eens Geoffrey Chaucer, de auteur van de Canterbury Tales, geweest kunnen zijn die de liefdes-factor aan deze dag heeft gegeven in de 14e eeuw. In die tijd stond het hof maken in hoog aanzien.
Valentijn
Hoewel niet meer officieel op de liturgische kalender, komen in de legendes nog steeds twee heilige Valentijns voor wier naam ten grondslag aan deze dag ligt. De een zou een priester zijn geweest die gearresteerd werd, omdat hij in het geheim huwelijken sloot, tegen de wens van de keizer in. Deze had namelijk een gebod uitgevaardigd dat jonge mannen ongehuwd moesten blijven en inzetbaar voor militaire dienst. Op de avond van zijn executie zou de priester een afscheidsbrief hebben geschreven aan de liefde van zijn leven, ondertekend met ‘Jouw Valentijn’.
Week van het Huwelijk
In 1996 kreeg de Engelsman Richard Kane het idee de dag uit te breiden tot een hele week waarin het huwelijk wordt gevierd. Hij was werkzaam als directeur van een christelijke organisatie die zich inzet voor het huwelijk. De nationale Week van het Huwelijk was geboren en al snel vond het door heel Groot-Brittannië navolging. De officiële opening vindt plaats met een ceremonie in het parlement en op Downing Street 10, de ambtswoning van de Britse Premier, wordt een boeket rozen afgeleverd. De laatste jaren is het initiatief overgenomen door Zwitserland, Tsjechië, Hongarije, Zweden en dit jaar voor het eerst in Duitsland en Ierland. In de laatste twee landen bijvoorbeeld boden hotels en restaurants korting voor paren.
Paren bijstaan
De Week van het Huwelijk wil de voordelen van een gezond huwelijk belichten als basis voor het gezinsleven, en als het fundament voor de moderne maatschappij. In Engeland verzorgen organisaties door heel het land activiteiten, publicaties en evenementen die erop gericht zijn paren bij te staan in hun communicatie, bij het oplossen van conflicten en het verbeteren van hun ‘liefdesleven’. Hoewel de basis ligt in de christelijke hoek, en de organisatie ook een christelijke inslag zal houden, is het initiatief voor zowel gelovigen als niet-gelovigen: alle paren worden aangemoedigd de verbintenis die zij jegens elkaar zijn aangegaan te verdiepen.
Populair
Thema dit jaar is ‘De verbintenis vieren’, waarmee zowel het fundament van het huwelijk wordt aangegeven als de stabiliserende invloed die een huwelijk heeft op de maatschappij als geheel. Volgens bedenker Kane blijft het huwelijk ongekend populair. Meer dan 90 % van de jonge Britten ambieert ergens in de toekomst te trouwen en de meerderheid zal dat ook doen. Kane gaat dan ook in tegen de algemene indruk dat huwelijken strandden, door aan te geven dat twee van elke drie eerste huwelijken standhouden tot een van de partners overlijdt, en dat een op de twee huwelijken die als tweede of latere huwelijken zijn gesloten, ook tot het eind standhouden. Het percentage scheidingen in Groot-Brittannië is al sinds begin jaren 80 van de vorige eeuw vrijwel onveranderd.
Verbintenis
Recent onderzoek suggereert dat een duurzaam stabiel huwelijk het resultaat is van de verplichting die twee mensen in hun verbintenis aangaan. Dat verwoorden zij in hun huwelijksbeloften, terwijl familie, vrienden en de maatschappij als geheel hen daarin ondersteund, aldus Kane. Veel paren komen evenwel tot een huwelijk om hun stabiele relatie te vieren, en niet zozeer om hun relatie ermee te beginnen. Paren trouwen dus later in hun leven, vaak nadat ze al een tijd samenwonen en zelfs nadat ze een huis hebben gekocht en een gezin zijn begonnen.