Wat is er zo moeilijk aan: “ik aanvaard je als mijn man/vrouw, en ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid. Ik wil je liefheb­ben en waarderen al de dagen van ons leven.” Is dat niet precies wat je wilt zeggen dan? Trouwbeloftes als: “lieve … ik wil met jou proberen als een metgezel door het leven te gaan, etc…” zijn geen trouwbeloftes, maar intentieverklaringen. En dat is niet waar het om gaat als je voor de Kerk wilt trouwen.

Bovendien, al is het huwelijk iets van jullie samen, het is ook iets van de Kerk. Het wordt je gegeven, zoals je ook het leven niet altijd kunt uitkiezen. God heeft jullie uitgekozen, toen je nog niet kiezen voor God. Probeer daarom de trouwbelofte te beschouwen als iets van God, wat je ontvangt en juist niet zelf maakt. Er is genoeg om zelf te kiezen in de kerkelijke viering.