Parochieblad - De Augustinus van september 2015De kerk is aan het ver­grijzen, dit horen we de laatste jaren regel­matig we horen het vooral, maar zien we het ook? Veel van ons niet, we komen ten­slotte niet of nauwe­lijks in de kerk! Ik kan jullie ver­tel­len dat het mij pijn doet om te zien. De kerk is aan het vergrijzen, dit horen we de laatste jaren regelmatig we horen het vooral, maar zien we het ook? Veel van ons niet, we komen tenslotte niet of nauwelijks in de kerk! Ik kan jullie vertellen dat het mij pijn doet om te zien.

Parochieblad - De Augustinus van september 2015Ik zal jullie iets vertellen. 36 Jaar geleden ben ik door mijn ouders gedoopt en gingen we regel­matig (lees 1 keer per maand?) naar de kerk. Maar goed, kleine meisjes worden groot, gaan puberen en schoppen overal tegenaan en vooral naar de kerk gaan op zondag­ochtend vond ik stom! Toch hielden mijn ouders vol en MOEST ik gewoon mee…..punt. Mijn gezicht stond dan op onweer, maar diep in mijn hart vond ik het allemaal niet zo erg.

Op mijn 17e kreeg ik verkering met Ruud, Ruud was katholiek en ging elke week naar de kerk (zonder mopperen!!). Ik werd nieuws­gierig en ging mee, hmmmm…..zo erg was het niet, sterker nog….ik voelde me thuis, ik voelde me welkom. De verkering bleef aan en een aantal jaren  later voordat we gingen trouwen heb ik mijn vormsel gedaan en werd ik officieel “lid van de club”!

Ik ging me inzetten voor de kerk binnen verschil­lende werk­groepen. Dat zaadje wat 36 jaar geleden is geplant door mijn ouders is uitein­de­lijk toch gaan groeien! Wat moet dat heerlijk zijn als ouders om dat bij je kinderen te zien, de inspan­ningen en daarmee gepaarde frustraties waren niet voor niks…Bedankt paps en mams!!

Nu ben ik zelf moeder van 3 kleine kinderen Evi (8 jaar), Sam (3 jaar) en onze kleine Kiki (1 jaar). Jullie zijn ook ouders. We hebben onze kinderen allemaal laten dopen dus… aan ons de taak onze kinderen op te voeden met het geloof en ze te laten weten dat Jezus van ze houdt! Deze verant­woor­de­lijk­heid hebben we ook op ons genomen op het moment dat we ze lieten dopen! Wij moeten dat zaadje planten!

We hebben ze echter door ze te laten dopen ook op laten nemen in de gemeen­schap. Inder­daad  “De GEMEENSCHAP”. ONZE gemeen­schap, een gemeen­schap van gelovigen die we op zondag­ochtend ontmoeten, met wie we zingen en luisteren naar het woord, met wie we plezier kunnen hebben, bij wie we troost kunnen zoeken kortom met wie we kerk ZIJN! SAMEN!

Als we echter zo doorgaan en op zondag­ochtend altijd  “belang­rijkere zaken”  te doen hebben leren wij elkaar niet beter kennen en onze kinderen ook niet….hoe zonde zou dit toch zijn! Neem je verant­woor­de­lijk­heid! Ik hoor jullie denken (en terecht!) “Wie denkt ze wel dat ze is om ons hierop aan te spreken!” . Ik zal het jullie vertellen:

Ik ben iemand die oprecht verdrietig kan worden als ik op zondag­ochtend in de kerk om mij heen kijk en bijna alleen maar 65+ zie. Het zijn fantas­tische mensen maar wat graag zou ik met JOU en je gezin verder kennis willen maken! Sommige kinderen zijn misschien nog klein maar wees welkom! Allemaal!

Groetjes,
Marloes Jongeneel

Parochie H. Augustinus (Kerk van de H. Joannes de Doper te Katwijk)
Verschenen in parochieblad “De Augustinus” september 2015.
Met toestemming op deze website overgenomen