Wachinelichtjes voor het AllerheiligsteAls ik de kranten zo eens doorlees of in gesprek ben met de buren, heb ik de indruk dat in het leven van veel mensen niet alleen de Kerk maar ook Christus zelf nauwelijks nog een plek heeft. Dat is misschien ook wel zo bij velen. En tegelijkertijd was het verbazingwekkend wat er gebeurde tijdens de straatmissies die we in de dagen vlak voor Kerst hebben gedaan met parochianen en mensen van de Gemeenschap Emmanuel. Als ik de kranten zo eens doorlees of in gesprek ben met de buren, heb ik de indruk dat in het leven van veel mensen niet alleen de Kerk maar ook Christus zelf nauwelijks nog een plek heeft. Dat is misschien ook wel zo bij velen. En tegelijkertijd was het verbazingwekkend wat er gebeurde tijdens de straatmissies die we in de dagen vlak voor Kerst hebben gedaan met parochianen en mensen van de Gemeenschap Emmanuel.

Wachinelichtjes voor het AllerheiligsteIn de straten van Amsterdam, Nijmegen, Tilburg en Utrecht hebben we het publiek uitgenodigd om een waxinelichtje aan te komen steken in de Kerk. Daar moet je een beetje lef voor hebben, want natuurlijk hebben heel veel mensen daar ‘geen tijd’ voor. Maar, ook heel veel wél. En daar gingen ze: met een kaarsje in de ene hand en een overzicht van de kerstdiensten in de andere hand, de kerk in.

Binnen was er mooie muziek, gebed, stilte en bovenal: Christus zelf. Ieder werd uitgenodigd om het waxinelichtje vóór in de kerk, vóór het Allerheiligste neer te zetten. Daar stonden ze dan: de Amsterdamse jonge Marokkanen, de Frans en Engelssprekende toeristen, de blond getoupeerde hooggehakte Tilburgse dames, hele gezinnetjes en de vriendinnenclubjes, stilzwijgend kijkend naar de Heer aanwezig in de monstrans.

Niet één heeft negatief gereageerd. Integendeel. Ze zeiden: “Dank jullie wel!” en “Wat goed dat jullie dit doen!” In de kerk ‘de Papegaai’ in Amsterdam kwam een jonge gozer naar mij toe en vroeg: “Wanneer zijn hier de diensten met Kerst? Want ik ben zo geraakt daarbinnen, ik wil hier terugkomen…” In Tilburg liep een student rond met een verkoopbord om z’n nek. Hij liet zich uitnodigen in de kerk, zette z’n bord in het kerkportaal en kwam pas een kwartier later naar buiten en zei: “Wat was het bijzonder binnen! Ik ervaar God daar in die Kerk…”

En zo hebben in de diverse steden honderden mensen recht voor de Heer gestaan. In de Kalverstraat in Amsterdam stroomden de mensen met vlagen zó uit de winkelstraat de kerk in waardoor het bijna dringen was. In Tilburg waren er in twee uur tijd 405 waxinelichtjes voor het Allerheiligste neergezet. Daar zijn zelfs een tiental mensen gaan biechten.

Twee weken later kreeg ik een mail van Kapelaan Loodts, een van de priesters die meedeed. Hij liet weten dat er mensen in de nachtmis waren gekomen die tijdens de straatmissie hiervoor waren uitgenodigd.

Eigenlijk is het zo simpel. En er is weinig in dit leven dat zoveel echte vreugde geeft als mensen letterlijk zo naar Christus brengen. Wie doet er de volgende keer ook mee?!

Brechje