Mijn jongste, Denise van 7 jaar houdt van ‘stoer’. Als peuter moest ze al niets hebben van ‘prinses’, maar ging voor ‘Mega Mindy’ die alle boeven te grazen neemt. Laatst had ze een make-upfeestje van een meisje uit haar klas. Dat ze een uitnodiging had gekregen was natuurlijk een eer, maar het thema was helemaal fout. Mijn jongste, Denise van 7 jaar houdt van ‘stoer’. Als peuter moest ze al niets hebben van ‘prinses’, maar ging voor ‘Mega Mindy’ die alle boeven te grazen neemt. Laatst had ze een make-upfeestje van een meisje uit haar klas. Dat ze een uitnodiging had gekregen was natuurlijk een eer, maar het thema was helemaal fout.

Dus gingen alle dametjes aan het eind van het partijtje met gelakte nageltjes, opgestoken haartjes en glimmende lipjes naar huis, behalve de mijne. De inhoud van het feesttasje dat ze meekreeg – glitternagellak en oogschaduw- werd uitgedeeld aan haar grote zussen, want ‘dat hoef ik niet’. Alleen de zeepketting die er in zat hield ze zelf, want die was leuk om te rijgen.

Met een schattig gebloemd rokje of een jurk met pofmouwtjes doe ik haar ook geen enkel plezier. Mevrouw wil bij alle temperaturen onder de twintig graden een spijkerbroek met een trui aan en als het warmer is een korte broek met een t-shirt. “Daar kan ik tenminste lekker in spelen”, zegt ze dan.

Alle schattige rokjes en jurkjes die haar zussen niet meer passen kunnen dus linea recta naar de kringloop. Een enkeling bewaar ik in haar kast om op een stralende zondag het kind in zo’n beeldig jurkje in de kerk te krijgen. Dan schraap ik al mijn strijdlust bij elkaar en trek het betreffende kledingstuk zonder pardon over een zwaar mopperend hoofdje.

Helaas wordt de wens om ‘stoer te zijn’ steeds een tikkie erger. Het nieuwste is dat Denise naar ‘Urban’ wil. Dat is een ruige versie van streetdance, met veel R & B muziek. Niks geen balletschoentjes en tutuutje, waarmee haar grote zussen wekelijks naar de balletschool gaan, maar stoere gympen en veel zwarte slobberkleding. “Zulke schoenen wil ik ook!” riep Denise toen we in de opruiming op zoek waren naar een paar warme wintertruien.

En dus trok ze een paar half hoge donkergrijze gympen aan en een capuchon over haar hoofd. “Jo-ho! Every body in the house!” riep ze er demonstratief bij. Het zou huiveringwekkend ‘cool’ zijn geweest, als Moeder Natuur er een wat stoerder koppie op gezet had. Dat is niet het geval, want ze is gezegend met een wipneusje, bolle roze wangetjes met kuiltjes en blonde staartjes met pijpenkrulletjes. Zo’n look maakt het verdraaid lastig om écht ruig door het leven te gaan.

Niet alleen aan de buitenkant is haar natuurlijke stoerheidsfactor minimaal, ook van binnen heeft ze een heel klein hartje. Elke avond voor ik haar lekker instop onder haar dekbedje moet ik heel serieus met haar bidden dat het ook deze nacht écht niet gaat onweren, want al die donder en bliksem vindt ze veel te spannend. Heerlijk toch? Ik hoop dat ze nog lang zo blijft.

Brechje