14 februari is sinds enkele tientallen jaren ook in onze streken een begrip geworden. In de media en in de winkels kunnen we er niet langs: 14 februari is het Valentijnsfeest. Geliefden geven elkaar die dag cadeautjes, gaan uit eten of geven op een of andere manier toch een uiting van hun liefde voor elkaar. Regelmatig krijg ik de vraag: wie is die Sint-Valentijn, aangezien voor zijn naam het woordje sint staat moet het wel een heilige zijn, wie was hij? Is het louter een commercieel feest, vieren wij hem ook in de Kerk en wat mag ik meenemen van het verhaal van zijn leven?

Eigenlijk weten we heel weinig van hem. De heilige Valentinus zou een priester geweest zijn in Rome, in de derde eeuw geleefd hebben en zou als martelaar gestorven zijn onder keizer Claudius II. Dat is zowat het enige wat zeker is. Een priester dus die vol liefde voor de Heer Jezus Christus zijn leven heeft gegeven. Heel wat verhalen worden over deze priester-martelaar verteld. Het verhaal wat mij het meeste aanspreekt bij die heilige is dit.

Voor zijn hele grote keizerrijk had keizer Claudius veel soldaten nodig, de grenzen moesten bewaakt worden, er waren regelmatig oorlogen. De keizer riep mannen op om zich als vrijwilliger te melden en in het leger te komen dienen. Maar veel mannen wilden liever niet gaan vechten in oorlogen. Het hield in dat ze ver weg moesten trekken en lange tijd hun vrouw, gezin en familie moesten missen. Veel kandidaten meldden er zich dus niet. Dit was natuurlijk een streep door de rekening van de keizer. Daarom voerde hij een trouwverbod in. Hij dacht als de mannen niet getrouwd waren ze wel soldaat in zijn leger zouden willen worden. In die tijd leefde dus ook de priester Valentinus. Het trouwverbod van de keizer vond hij maar niets en hij bleef huwelijken inzegenen in het grootste geheim. Spannende tijden natuurlijk. We kunnen het ons allemaal voorstellen: de priester Valentinus met een bruid en bruidegom die hun ja-woord aan elkaar geven, misschien stil fluisterend, achter gesloten deuren, mensen die geloofden in de liefde. Valentinus bleef tegen het verbod in vele huwelijken sluiten. Tot hij werd verraden, gearresteerd en in de gevangenis belandde. Het verhaal vertelt ons dat veel jonge mensen hem in de gevangenis kwamen bezoeken, bloemen en briefjes stuurden en op hun manier toonden dat zij in de liefde geloofden. Toen hij voor de keizer verscheen, heeft de priester Valentinus hem proberen te bekeren tot het christelijke geloof. De keizer voelde zich beledigd en heeft priester Valentinus laten martelen en onthoofden.

Of dat nu echt gebeurd is of niet, de kern van het verhaal mogen we zeker tot ons laten doordringen. In zijn leven en sterven getuigde die heilige Valentinus van de Liefde met een hoofdletter, van Gods Liefde. In zijn leven en sterven getuigde hij dat we mogen weten dat u en ik mensen zijn van wie God houdt, mensen die  God heeft gewild, mensen die God nooit loslaat en aan wie God trouw blijft tot over de grens van dit leven. Dat verhaal over de priester Valentinus die stiekem huwelijken deed tegen het verbod van de keizer in, spreekt ons over de roeping van het huwelijk die de meeste mensen hebben, de roeping om van een andere te houden met het hele zijn, de roeping om eens ja te zeggen tegen een unieke en geliefde medemens en in die liefde beeld te zijn van God. En wat is dat ? Zoals God altijd van ons blijft houden en ons nooit loslaat, wat er ook gebeurt, zo hebben de meesten van ons een roeping om dat naar een andere gestalte te geven. Het feest van Sint-Valentijn mag verliefden, verloofden en gehuwden in herinnering brengen dat die andere mens iemand is die God jou heeft gegeven om beeld van Hem te zijn. Elk Valentijnsgebaar zal dat moeten zeggen: zoals God van mij houdt, mij nooit loslaat en altijd van mij blijft houden, zo wil ik het naar jou zijn en ik weet dat God mij daarin helpt.

Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne.