Een paar weken geleden ging ik met Chiara en Denise naar de ‘Ontdekhoek’ in Rotterdam.  Dat is een soort educatieve attractie waar kinderen zelf allemaal proefjes en opdrachten kunnen doen. Zo kunnen ze zelf een zeepje maken. Ze krijgen grondstoffen bij een balie en aan een werktafel met instructie kunnen ze dit dan helemaal-zelf-maken. Een paar weken geleden ging ik met Chiara en Denise naar de ‘Ontdekhoek’ in Rotterdam.  Dat is een soort educatieve attractie waar kinderen zelf allemaal proefjes en opdrachten kunnen doen. Zo kunnen ze zelf een zeepje maken. Ze krijgen grondstoffen bij een balie en aan een werktafel met instructie kunnen ze dit dan helemaal-zelf-maken.

Zo zijn er zeker twintig opdrachten: ontwikkel je eigen foto, een bootje van piepschuim snijden met behulp van een verhit ijzerdraadje en van een aardappel zelf chips snijden en frituren. Mijn kinderen vinden het geweldig en ze worden er nog wijzer van ook.

Toen we aankwamen was het druk: een paar Rotterdamse schoolklassen hadden er een lesmiddag en meer moeders dachten: “Belabberd weer, we doen een middagje Ontdekhoek”. Aangezien Chiara en Denise de weg en de opdrachten kennen, streek ik neer met een boekje in en hoekje en de dames verdwenen in de kindermassa. Zo ging er een uurtje of wat voorbij terwijl deze moeder dus niets zag behalve haar lectuur. Heerlijk, eindelijk rust en even lekker lezen. Als er wat loos is komen ze het vanzelf wel vertellen.

Rond een uur of twee kwamen Chiara en Denise melden: “Wij hebben een dam in het water gebouwd, samen met nog een meisje. Ze heet Amalia en andere kinderen zeggen dat ze een prinses is. “Duh”, dacht ik bij mezelf, “weer een kind dat graag een stoer verhaal aan anderen vertelt”. Maar Chiara hield vol. “We waren samen met haar een stuwdam aan het bouwen en Amalia zei: we moeten Rotterdam beschermen tegen een overstroming!” Toen werd ze geroepen door een Engels sprekende mevrouw die vlakbij de ingang zat samen met een streng kijkende mijnheer. Amalia had zich keurig verontschuldigd met de woorden: “Ik moet even gaan lunchen hoor!”

Langzaamaan bekroop me het gevoel dat het misschien toch echt de kroonprinses was waarmee Chiara en Denise dammen hadden gebouwd. Toch maar even checken. En ja hoor, de mijnheer van de Ontdekhoek vertelde trots: “Inderdaad, ze waren hier tot een uur of twee. Ze zijn net weg. Alle drie de prinsesjes van Willem-Alexander en Máxima met een kindermeisje en een beveiliger.”

Dan baal je…. Mijn kinderen spelen met de toekomstige koningin van Nederland en hun moeder ziet niks, niente, rien. Geen foto kunnen maken, geen handje kunnen geven, helemaal niks. Maar ja, voor Prinses Amalia toch eigenlijk ook wel fijn dat ze zo lekker met andere kinderen kan spelen die op dat moment ook helemaal niet scherp hebben wie ze precies is. Gewoon samen een dammetje bouwen vóórdat Rotterdam overstroomt. Met zo’n toekomstige koningin komt ’t wel goed met ons land.

Brechje

(foto: www.ontdekhoek.nl – helaas zonder Amalia)