Mijn vrouw en ik gingen de zaterdag voor Pinksteren voor de prijs van één treinretourtje met zijn tweeën eerste klas naar Nijmegen. De NS had actiekaartjes en mijn vrouw houdt dat altijd goed in de gaten. Gewapend met een uitdraai van een (toeristische) plattegrond van Nijmegen (met deze woorden gegoogeld) hebben we samen een prachtige middag en avond beleefd. Mijn vrouw en ik gingen de zaterdag voor Pinksteren voor de prijs van één treinretourtje met zijn tweeën eerste klas naar Nijmegen. De NS had actiekaartjes en mijn vrouw houdt dat altijd goed in de gaten. Gewapend met een uitdraai van een (toeristische) plattegrond van Nijmegen (met deze woorden gegoogeld) hebben we samen een prachtige middag en avond beleefd. Het weer, 25 graden en volop zon, werkte ook mee natuurlijk. Het is heerlijk om wat door zo'n stad te slenteren en hier en daar wat te bekijken en gezellig ergens een hapje te eten.

Nijmegen heeft iets buitenlands. Hier en daar wat heuvelachtig en enkele oudere gedeeltes. Hoewel ik wel wat vaak niet zo mooie nieuwbouw aantrof tussen de mooie oudere gedeeltes, vond ik. En ik zou ook wat bomen weggehaald hebben bij de Waal. Dan kun je veel beter vanaf grote hoogte bij de "Valkhof" naar de Waal met zijn grote schepen kijken. Moeizaam varen ze tegen de sterke stroom op. Met soms enorme vrachten containers. En we zagen een enorm lange duweenheid met tractoren en voorstukken van vrachtwagens erop.

Vanaf het station is het centrum tot en met de Waalkade zeer goed te belopen. We hebben de Stevenskerk bezocht. Een plattegrond met toelichting van A3 grootte in de hand. Twee maal werden we door vrijwilligers/gidsen aangeschoten. We lieten ons van alles vertellen. Over het grote Königsorgel bijvoorbeeld. "Hoeveel pijpen denkt u dat het orgel heeft "vroeg de gids aan mij? "3600" antwoordde ik zelfverzekerd. "Nou, bijna goed hoor. Het zijn er 3200.""Nee, het is helemaal goed, want ik heb het zojuist hier gelezen…" Enfin. We kregen verder veel te horen en te zien. We hoorden van Pater Brugman die met de rijke Catherina van Bourbon gepraat had en haar had overtuigd dat ze een schenking moest doen aan de kerk (hier komt het spreekwoord vandaan "praten als Brugman"). Een week voordat ze stierf op 29 jarige leeftijd, maakte ze een mooi testament met erin een flinke erfenis voor de kerk. Voorwaarde: ze wilde onder het altaar begraven worden en de geestelijken moesten voor haar bidden. Er ligt nog steeds een kist met haar resten onder de plek waar het altaar stond.

De kerk is al uit de 13 eeuw. Vanouds een katholiek kerk. Met de beeldenstorm in de 16e eeuw zijn de veertig altaren verwoest. Maar ook beelden zelf zijn verwoest. Een kleine beeldengroep die ernstig beschadigd is, is er nog steeds te zien en is een stille getuige van die beeldenstorm.

Een laatste legende: Een vrouw wilde niet uitgehuwelijkt worden aan een heidense koning. De nacht voor het huwelijk bad ze tot God. De volgende dag had ze een enorme baard en de koning wilde haar niet meer. Maar haar vader, die waarschijnlijk veel extra eigendommen in de familie aan zijn neus voorbij zag gaan, liet haar kruisigen. Ook hiervan is een afbeelding in de kerk te zien. Interessante kerk en erg toegewijde vrijwilligers.

Daarna hebben we deelgenomen aan de Pinkster Vigiliemis die in de Maria Geboorte Kerk gehouden werd als laatste voorbereiding op de komst van de H. Geest met Pinksteren.

Het samen met geloofsgenoten vieren van ons geloof doet goed.

Om 22.00 uur waren we weer thuis.