Aldo is ons Italiaans-Nederlandse buurjongetje waar ik al eerder over geschreven heb. Hij is elf jaar en zo’n écht jongetje dat hij wat mij betreft het levende bewijs is dat de genderideologie een groot verzinsel is. Even voor de helderheid: de genderideologie beweert dat de verschillen tussen mannen en vrouwen niet aangeboren zijn maar cultureel bepaald. Aldo is ons Italiaans-Nederlandse buurjongetje waar ik al eerder over geschreven heb. Hij is elf jaar en zo’n écht jongetje dat hij wat mij betreft het levende bewijs is dat de genderideologie een groot verzinsel is. Even voor de helderheid: de genderideologie beweert dat de verschillen tussen mannen en vrouwen niet aangeboren zijn maar cultureel bepaald.
Dus zelfs als je het lichaam hebt van een vrouw wil dat ab-so-luut niet zeggen dat je ook als vrouw door het leven moet gaan. Ben je mal, als jij liever een man wilt zijn dan moet dat kunnen. Je kunt ook nog een of meerdere keren wisselen: niet alleen van geslacht maar ook van relatievorm. Maakt allemaal niks uit, zolang je je er maar ‘goed’ bij voelt.
Wellicht denkt u nu: “Wat een kolder zeg, wie gelooft er nou in zoiets?”. Dat dacht ik zelf namelijk toen ik dit voor de eerste keer hoorde. Maar ik schrok er van toen ik begreep hoe ver deze ideeën heel langzaam doorsijpelen in onze maatschappij.
Zelfs op de basisschool van mijn kinderen was er een jongetje dat een meisje wilde zijn. Jarenlang moest hij als meisje worden aangesproken, liep hij rond met lange haren en wilde met Barbies spelen. Het meest verbazingwekkend is niet eens dat zo’n kind moeite heeft met het vinden van zijn identiteit, maar dat de hele omgeving erin meegaat. Gelukkig wist Chiara te vertellen dat hij inmiddels toch weer echt een jongen wil zijn. Afgelopen avondvierdaagse was hij dan ook druk bezig met meisjes pesten en had geprobeerd om haar de modder in te duwen. Dat lijkt mij uitermate gezond gedrag voor een normale Hollandse jongen.
Maar ik dwaal af. We hadden het over Aldo. Deze zaterdag stond hij naast een gloednieuwe, glimmende spierwitte Jaguar op de oprit te grijnzen en riep wel heel hard: “Hallo!” toen wij thuiskwamen. “Mijn vader heeft een nieuwe auto gekocht!” vertelde hij apetrots. Chiara en Denise gingen eens bij Aldo en de Jaguar kijken.
Hij vertelde ze dat-ie eerstehands was en wel 80.000 euro had gekost. Bovendien kon deze wel 220 kilometer per uur op de snelweg. Ik zag hem stoer rennen over de straat: zó hard gaat dat! “Wist je dat de Python in de Efteling helemaal niet zo hard gaat?! Dat lijkt alleen maar zo!”, voegde hij eraan toe. Dat zijn attracties voor losers, echte kerels scheuren met hun vader in een Jaguar over de snelweg. En zo zagen we ze samen de straat uitrijden: Aldo en zijn vader, op weg naar de snelweg om nog eens te testen of de Jaguar misschien wel 240 kan. De dames keken hen niet-begrijpend na: meisjes snappen niks van de liefde van mannen voor auto’s. Ikzelf incluis.
Wat dat betreft hoef ik maar een deur verder te kijken om te zien dat die genderideologie toch echt volstrekt kansloos is.
Brechje