Dit is waarschijnlijk het laatste jaar dat alle drie de dames nog ‘geloven’ in Sinterklaas. Cecile wordt over twee weken acht, dus de waarheid over de Goedheiligman is volgend jaar vast tot haar doorgedrongen. Helaas, maar reden temeer er dit keer nog eens een groot feest van te maken. Dit is waarschijnlijk het laatste jaar dat alle drie de dames nog ‘geloven' in Sinterklaas. Cecile wordt over twee weken acht, dus de waarheid over de Goedheiligman is volgend jaar vast tot haar doorgedrongen. Helaas, maar reden temeer er dit keer nog eens een groot feest van te maken.

Afgelopen zaterdag mochten ze hun schoentje zetten op de diepvrieskist in de garage. “Ik zet mijn laarsje hoor, daar kan veel meer in dan in mijn schoentje”, zei Denise uitgekookt. Nou vooruit dan maar. Een paar winterpenen voor Amerigo het paard erbij en maar brullen voor een open garagedeur: “Sinterklaas kapoentje!” “Niet zo hard”, zei Edwin snel. “Zing maar vooral mooi, dat vindt Piet veel fijner.” Je schaamt je dood voor de buurt. De volgende ochtend was het wonder geschied: Amerigo had z'n wortels écht verorberd (die avond aten we wortelstamp…), in de laarsjes zat lekkers en ernaast was een handvol pepernoten gegooid. Die Pieten van tegenwoordig kunnen niet meer mikken.

Vol spanning wordt elke avond het Sinterklaasjournaal gekeken. Bloedstollend is het voor hen. Op weg naar Nederland was de stoomboot in een storm terechtgekomen. Alle cadeaus waren in zee gevallen. Beelden van pieten die nog ternauwernood aan boord konden blijven, waren voor Denise echt niet om aan te zien. “Mama, het is eng!”, huilde ze. Ook voor Sinterklaas was dit een groot probleem: hij wilde zo niet naar Nederland met al die natte rommel. Maar gelukkig hebben de pieten alles opnieuw ingepakt en ging de reis toch door. Er bestaat dus nog een kansje dat er een opgedroogd kinderlaptopje komt, morgen op pakjesavond. Maar ik heb gewaarschuwd: de vraag is of die het dan nog doet. In alle spanning rondom het lief en leed van de heilige Nicolaas liggen ze daar niet eens wakker van. Als het feest maar doorgaat!

Gisteravond vroeg Cecile: “Waarom doet Sinterklaas dat nou, al die cadeaus aan de kinderen geven?” Tja, dan val ik toch terug op het echte verhaal van de heilige Nicolaas, zonder erbij te zeggen dat deze al zeker 1667 jaar in de hemel verblijft. En dus vertel ik over heilige mensen, ook uit onze tijd, die uit liefde voor God bijzondere dingen doen voor andere mensen. In het groot, zoals Moeder Teresa, en in het klein, zoals Theresia van Lisieux, en dat wij tot hetzelfde geroepen zijn. Dat vindt Cecile maar moeilijk: “Hoe moet ik dat nou doen?” Al pratend komen we op het idee dat ze morgenochtend haar bed opmaakt. Uit liefde voor God en een beetje voor mama. Da's toch al een heel goed begin!